Wat is taoïsme?
Het taoïsme, de inheemse religie van China, is diep geworteld in de vruchtbare grond van de Chinese beschaving en heeft duizenden jaren standgehouden. Het is niet alleen een religieuze overtuiging, maar ook een belangrijk onderdeel van de traditionele cultuur van de Chinese natie, die rijk filosofisch denken, morele concepten, gezondheidswijsheid en artistieke esthetiek bevat. Met het "Taoïsme" als kern streeft het Taoïsme naar een harmonieus samenleven van mens en natuur en bepleit het een levensstijl van niets doen en leven in overeenstemming met de natuur, wat een verreikende invloed heeft gehad op toekomstige generaties.
Historische achtergrond van het taoïsme
De vorming en ontwikkeling van het taoïsme gaat terug tot de pre-Qin periode van het oude China. De ideologische oorsprong van het Taoïsme is complex en gevarieerd en vermengt de essentie van ideeën uit verschillende denkrichtingen, zoals het Taoïsme, Confucianisme, Mohisme, Yin-Yangisme en Goddelijke Onsterfelijkheid. Aan het einde van de Oostelijke Han Dynastie stichtte Zhang Daoling de Tao van de Hemelse Meesters, waarmee hij het taoïsme formeel vestigde als een georganiseerde religieuze entiteit. Sindsdien heeft het taoïsme differentiatie en integratie ondergaan tijdens de Wei, Jin, en Noord en Zuid Dynastieën, en bloeide het tijdens de Tang en Song Dynastieën tot zijn stabiele ontwikkeling in de Ming en Qing Dynastieën, en vormde het het pluralistische taoïstische systeem dat we vandaag de dag zien. De geschiedenis van het Taoïsme is een prachtig epos dat voortdurend de waarheid van het universum verkent en de transcendentie van het leven nastreeft.
Kernideologie van het taoïsme
De kerngedachte van het taoïsme is kort gezegd dat "het taoïsme de natuur volgt". De "Tao" is hier de oorsprong en fundamentele wet van alle dingen in het universum, die zowel onzichtbaar als alomtegenwoordig is, en de fundamentele basis vormt voor de schepping, verandering en ondergang van alle dingen. De "Wet van de Natuur" betekent dat mensen de wetten van de natuur moeten volgen en niet met geweld moeten ingrijpen om innerlijke vrede en harmonie in het universum te bereiken. Het Taoïsme gelooft dat men door het cultiveren van lichaam en geest eenheid met Tao kan bereiken en de eeuwigheid en transcendentie van het leven kan realiseren.
Basisovertuigingen van het taoïsme
1. Het geloofssysteem van het taoïsme
Het geloofssysteem van het Taoïsme is groot en complex en omvat de verering van de Tao, het geloof in godheden en onsterfelijken, het begrip van yin en yang en de vijf elementen, en de beoefening van rituele activiteiten zoals amuletten en jiao-feesten. Taoïsten geloven dat ze door vrome overtuigingen en correcte cultivatiemethoden kunnen communiceren met hemel en aarde, de beschutting van de goden en onsterfelijken kunnen verkrijgen en uiteindelijk onsterfelijkheid en onsterfelijkheid kunnen bereiken.
2. Het taoïstische concept van onsterfelijkheid
Het concept van onsterfelijkheid is een van de kernovertuigingen van het Taoïsme. Het Taoïsme gelooft dat mensen door cultivatie de sterfelijke wereld kunnen overstijgen en onsterfelijke wezens kunnen worden met een lang leven en grote krachten. Deze onsterfelijken zijn ofwel historische heiligen en wijzen, monniken die de Weg hebben bereikt, of natuurgeesten en geesten, die in hemelse heiligdommen verblijven en buitengewone kracht en wijsheid bezitten. Taoïsten proberen dezelfde staat te bereiken door de onsterfelijken te aanbidden en hun praktijken te leren.
3. Het streven naar het cultiveren van onsterfelijkheid
Cultivatie om onsterfelijk te worden is het hoogste streven van Taoïsten. Taoïsme gelooft dat het menselijk leven beperkt is, maar door cultivatie kan men het leven verlengen en zelfs onsterfelijkheid bereiken. Er zijn verschillende manieren om onsterfelijkheid te cultiveren, waaronder alchemie en geneeskunde, qi nemen om graan te verdrijven, in meditatie zitten, goede daden doen en deugden verzamelen. Deze cultivatiemethoden hebben als doel de geest te zuiveren, het lichaam te versterken en uiteindelijk het rijk van eenheid met de Tao te bereiken en te transcenderen naar heiligheid.
Taoïstische Leer en Klassieken
1. Verklaring van de leer van het taoïsme
(1) De doctrine van moraliteit: Het Taoïsme benadrukt het belang van moraliteit, de basis van cultivatie. Taoïsten zouden zich moeten houden aan de morele normen van "loyaliteit, kinderlijke vroomheid, welwillendheid, geloof, rechtschapenheid en vrede" en het als hun plicht beschouwen om deugden te verzamelen en goede daden te verrichten en zichzelf, hun families, hun land en de hele wereld te cultiveren.
(2) Theorie van de gezondheidszorg: Het Taoïsme legt de nadruk op gezondheidszorg en gelooft dat lichamelijke en geestelijke gezondheid de voorwaarde is voor cultivatie en onsterfelijkheid. De Taoïstische gezondheidsmethoden zijn divers, waaronder dieet, lichaamsbeweging, ademhaling en uitademing, psychologische aanpassing, enz., met als doel yin en yang te harmoniseren, de meridianen te doorboren en het lichaam te versterken.
(3) Het idee van de eenheid van mens en natuur: Het Taoïsme gelooft dat de mens en de natuur een onafscheidelijk geheel vormen, dat mensen zich aan de wetten van de natuur moeten houden en in harmonie met de natuur moeten leven. Het idee van de eenheid van hemel en mens wordt belichaamd in vele aspecten van de cultivatiemethoden, levensstijlen en artistieke creaties van het Taoïsme.
2. Klassieken en commentaren
Er zijn vele Taoïstische klassiekers, waarvan de bekendste Tao Te Ching, Zhuangzi, Taiping Jing en Zhouyi Sen Tong Qi zijn. Tao Te Ching is de fundamentele klassieker van het Taoïsme, geschreven door Lao Zi, die het mysterie van Tao en de essentie van cultivatie uiteenzet; terwijl Zhuang Zi, met zijn unieke filosofische denkwijze en literaire stijl, de spiritualiteit van het Taoïsme van vrijheid en het overstijgen van de wereldlijke wereld laat zien. Klassieken zoals de Taiping Jing en de Zhouyi Sen Tongqi geven diepgaande uiteenzettingen en verklaringen van Taoïstische cultivatiemethoden, alchemie en de doctrines van yin en yang en de vijf elementen.
Taoïstische cultivatie
Taoïstische cultivatie is een belangrijke manier voor Taoïsten om onsterfelijkheid na te streven en onsterfelijk te worden. Er zijn veel verschillende manieren om het Taoïsme te beoefenen, waaronder meditatie, het verfijnen van qi en shen, het verrichten van goede daden en het verzamelen van deugden, en het innemen van pillen en medicijnen. Zittende meditatie, gericht op het tot rust brengen van de geest, het verzoenen van yin en yang, communiceren met hemel en aarde; het verfijnen van qi en god, door in- en uitademen, intentie om de methode te begeleiden, de vitale energie van het lichaam te versterken, de kwaliteit van het lichaam te verbeteren; goed doen en deugd verzamelen, is een belangrijk onderdeel van de Taoïstische praktijk, door goede daden te verrichten, verdiensten te verzamelen om de geest te zuiveren, het rijk te verbeteren; alchemie en geneeskunde, is een meer speciale methode van Taoïstische cultivatie, gericht op het innemen van pillen om het lichaam te versterken, het leven te verlengen.
Het Taoïsme bevat niet alleen diepgaande filosofische gedachten, maar geeft ook geboorte aan een kleurrijke gezondheids- en fitnesskunst, Taoïstisch Kung Fu. Taoïstische Kung Fu, ook bekend als Taoïstische Kung Fu of Neidanjutsu, is een uniek oefensysteem dat fysieke en mentale cultivatie, filosofisch denken en levenswetenschap combineert.
I. De oorsprong en ontwikkeling van taoïstisch Kungfu
De oorsprong van Taoïstische Kung Fu kan worden teruggevoerd naar de Taoïstische leer in de pre-Qin periode, met name de gedachten van Laozi en Zhuangzi. In Tao Te Ching bracht Lao Tzu het idee naar voren van "Taoïsme is gebaseerd op de natuur", waarbij hij de nadruk legde op gehoorzaamheid aan de natuurwetten en het nastreven van innerlijke vrede en vrijheid, terwijl Zhuang Tzu een spiritueel rijk van transcendentie en vergetelheid van de wereld afschilderde in zijn "Reis naar de Kracht van de Wereld". Deze ideeën legden de filosofische basis voor de vorming van Taoïstische Kung Fu.
Na de Han Dynastie, met de oprichting en ontwikkeling van Taoïstische organisaties, begon de Taoïstische Kung Fu geleidelijk een systeem te vormen. In het begin was de Taoïstische cultivatie vooral gericht op het exoterische elixer, d.w.z. het maken van elixers om onsterfelijkheid te bereiken. Echter, vanwege de vele risico's die verbonden waren aan de beoefening van externe elixers en de moeilijkheid om de effecten ervan te verifiëren, verschoof de beoefening geleidelijk naar het veiligere en effectievere interne elixer. Interne alchemie benadrukt de harmonisatie van yin en yang door zelf-cultivatie om harmonie en eenheid van lichaam en geest te bereiken.
Tijdens de Tang en Song dynastieën bereikte de Taoïstische interne alchemie haar hoogtepunt van ontwikkeling. Taoïstische meesters zoals Lu Dongbin en Zhang Boduan organiseerden en werkten de kunst van de interne alchemie systematisch uit en vormden zo een meer compleet cultivatiesysteem. Onder hen wordt Zhang Boduan's Wujin Zhuan beschouwd als een klassiek werk van interne alchemie, dat een diepgaande invloed had op latere generaties.
II. Theoretische grondslagen van taoïstische Kung Fu
De theoretische basis van Taoïstische Kung Fu omvat voornamelijk de leer van Yin-Yang en Vijf Elementen, het idee van de eenheid van hemel en mens, en het Taoïstische concept van niets doen.
De leer van Yin-Yang en Vijf Elementen is een van de theoretische pijlers van de Taoïstische Kung Fu. Yin en Yang vertegenwoordigen de twee aspecten van eenheid van tegengestelden, zoals hemel en aarde, zon en maan, kou en warmte. De vijf elementen aan de andere kant verwijzen naar de vijf basisvormen van materie of energie - goud, hout, water, vuur en aarde - die elkaar wederzijds beperken en transformeren, en het basiskader vormen van alle dingen in het universum. Taoïstische Kung Fu gelooft dat het menselijk lichaam ook een klein universum is, dat ook de wetten van yin en yang en de vijf elementen volgt. Door yin en yang te harmoniseren en de vijf elementen in balans te brengen tijdens de cultivatie, kan harmonie en gezondheid van lichaam en geest bereikt worden.
Het idee van de eenheid van hemel en mens is het kernconcept van Taoïstische Kung Fu. Het Taoïsme gelooft dat de mens een deel is van hemel en aarde en dat er een nauwe band bestaat tussen hem en alles in het universum. Door cultivatie kan men geleidelijk aan de natuurwetten herkennen en zich eraan aanpassen en het rijk van ademhaling met hemel en aarde en het delen van hetzelfde lot realiseren. Dit rijk wordt niet alleen weerspiegeld in fysieke kracht en levensduur, maar ook in spirituele transcendentie en vrijheid.
Het taoïstische concept van heersen door niets te doen wordt ook weerspiegeld in taoïstische kungfu. In plaats van niets te doen, benadrukt het Taoïsme het belang om de natuur te volgen en niet willekeurig te handelen. In het proces van cultivatie bepleit Taoïstische Kung Fu het gebruik van kalmte en zachtheid om verstoringen en veranderingen van buitenaf tegen te gaan door innerlijke rust en kalmte.
C. Taoïstische Kung Fu-cultivatiemethoden
De cultivatiemethoden van Taoïstische Kung Fu bestaan voornamelijk uit het reguleren van de adem, het verfijnen van qi, het voeden van de geest en het verfijnen van de vorm.
Ademregulatie is de basis van de Taoïstische Kung Fu beoefening. Door het ritme en de diepte van de ademhaling aan te passen, kunnen de qi en het bloed van het lichaam worden geharmoniseerd en kunnen de immuniteit en het zelfgenezend vermogen van het lichaam worden versterkt. Er zijn verschillende manieren om de ademhaling te reguleren, zoals diepe ademhaling en omgekeerde buikademhaling.
Het verfijnen van Qi is de kern van Taoïstische Kung Fu. Het verfijnen van Qi is niet simpelweg een kwestie van geluk hebben of de adem inhouden, maar het zuiveren en sublimeren van de vitale energie van het lichaam door middel van specifieke cultivatiemethoden. Het proces van het verfijnen van qi moet geleidelijk gebeuren, van het inleidende verfijnen van essentie en het transformeren van qi tot het gevorderde verfijnen van qi en het transformeren van god, en elk stadium vereist een lange periode van volharding en hard werken.
Het voeden van de geest is een integraal onderdeel van Taoïstische kung fu. Het voeden van de geest betekent niet alleen het onderhouden van de geest en het reguleren van de emoties, maar omvat ook het verhogen van het bewustzijnsniveau en het ontwikkelen van het potentieel. Door middel van methodes als meditatie en rustig zitten, kan men geleidelijk een staat bereiken waarin de geest vrij is van afleidende gedachten en de geest zichzelf kan vergeten, waardoor spirituele transcendentie en vrijheid gerealiseerd worden.
Vormverfijning is één van de meer specifieke cultivatiemethoden in Taoïstische Kung Fu. Het verfijnen van de vorm wordt voornamelijk gedaan door middel van specifieke houdingen en bewegingen om de flexibiliteit en coördinatie van het lichaam te oefenen. Boks- en gongmethoden zoals Taijiquan en Baduanjin zijn veelgebruikte middelen om de vorm in Taoïstische Kung Fu te verfijnen. Deze technieken versterken niet alleen het lichaam, maar helpen de beoefenaar ook om een staat van eenheid van lichaam en geest te bereiken.
De culturele invloed en rol van het taoïsme in China
De relatie tussen taoïsme en traditionele Chinese cultuur
Taoïsme en traditionele Chinese cultuur zijn nauw met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar wederzijds. Het taoïsme dringt door in alle lagen van de traditionele Chinese cultuur, waaronder filosofie, literatuur, kunst, geneeskunde, architectuur enzovoort. De taoïstische leer van yin en yang en de vijf elementen hadden een grote invloed op de oude Chinese filosofie en geneeskunde.
Invloed van het taoïsme in filosofie, literatuur, kunst en andere gebieden
Filosofie: De taoïstische filosofie neemt "Tao" als kern en benadrukt de ideeën van "niets doen" en "de natuur volgen". Dit filosofische concept heeft een grote invloed gehad op de oude Chinese filosofie. De wijsheid in de Tao Te Ching is bijvoorbeeld veel geciteerd en ontwikkeld door latere filosofen en is een belangrijke hoeksteen geworden van de oude Chinese filosofie. De taoïstische filosofie pleit ook voor de kosmologie van "eenheid van hemel en mensheid", in de overtuiging dat mens en natuur harmonieus naast elkaar moeten bestaan, een concept dat nog steeds als openbaring dient voor de moderne ecologische filosofie.
Literatuur: De taoïstische cultuur heeft de thema's en uitdrukkingen van de oude literatuur verrijkt. Veel literatoren werden beïnvloed door het taoïsme en creëerden gedichten en liederen met een sterke taoïstische kleur. Li Bai bijvoorbeeld, een dichter van de Tang-dynastie, onthulde in zijn werk vaak zijn verlangen naar Taoïstische sprookjesland en zijn diepe begrip van de Taoïstische filosofie. Daarnaast bieden taoïstische verhalen en mythen ook rijk materiaal voor literaire creaties.
Artistiek gebied: De invloed van het taoïsme op de kunst komt op verschillende manieren tot uiting. In de schilderkunst werden Taoïstische landschappen en figuurschilderijen een van de belangrijkste genres van de oude Chinese schilderkunst. De "Treading Songs" van de Zuidelijke Songkunstenaar Ma Yuan belichaamt bijvoorbeeld het taoïstische streven naar "onsterfelijke bergen en paviljoenen". Op het gebied van muziek en dans hebben de muziek en dans in Taoïstische rituelen unieke artistieke charmes, zoals de "onsterfelijke muziek" in Taoïstische muziek, waarvan de melodie melodieus en verreikend is, wat een belangrijke invloed had op de oude Chinese muziekcultuur.
De status van het taoïsme in volksgeloof en volksgebruiken
Het taoïsme neemt een centrale plaats in binnen het volksgeloof. Het is diep geworteld in folklore en nauw verbonden met het leven van mensen, waardoor veel volksgeloven en gebruiken met lokale kenmerken zijn ontstaan. Taoïstische rituelen zoals "bidden om zegeningen en het uitbannen van rampen" en "boze geesten uitdrijven en ongeluk vermijden" zijn bijvoorbeeld wijdverspreid onder de mensen en zijn een belangrijke manier geworden voor mensen om spiritueel soelaas te zoeken bij moeilijkheden in het leven. Daarnaast beïnvloedt het Taoïsme ook de vorming van volksfeesten en gebruiken, zoals "rotjes" tijdens het Lentefeest, "lentefeest coupletten posten" en andere gebruiken, die gerelateerd zijn aan het concept van het Taoïsme om boze geesten te verdrijven en te vermijden.
Moderne ontwikkeling en sociale betekenis van het taoïsme
De praktijk en erfenis van het taoïsme in de hedendaagse samenleving: Met de ontwikkeling van de tijd is het Taoïsme voortdurend aan het vernieuwen en hervormen terwijl het zijn traditionele essentie behoudt. De moderne Taoïstische gemeenschap pleit actief voor de overerving en ontwikkeling van de Taoïstische cultuur door het organiseren van Taoïstische culturele festivals, Taoïstische forums en andere activiteiten. Tegelijkertijd neemt het taoïsme ook actief deel aan sociale welzijnsprogramma's, zoals liefdadigheidshulp en milieubescherming, wat de positieve rol van het taoïsme in de hedendaagse samenleving aantoont.
Het verband tussen taoïsme en milieubescherming, gezondheid en de positieve bijdrage ervan aan de samenleving: Het taoïsme benadrukt de "eenheid van hemel en mensheid" en gelooft dat de mens en de natuur harmonieus naast elkaar moeten bestaan. Dit concept wordt algemeen erkend en toegepast in de moderne samenleving. De groene levensstijl en milieubeschermingsconcepten die het Taoïsme voorstaat, zijn van groot belang voor het bevorderen van de opbouw van een ecologische beschaving en duurzame ontwikkeling. Daarnaast richt het Taoïsme zich ook op gezondheid en fitness, en de unieke methoden van gezondheidszorg en medische technologie spelen een positieve rol bij het verbeteren van de gezondheid van mensen en het voorkomen van ziekten.
Verspreiding en uitwisseling van taoïstische cultuur in de context van globalisering: In de context van de globalisering gaat ook de taoïstische cultuur de wereld over. Door activiteiten zoals het Internationaal Taoïstisch Forum en het Taoïstisch Cultureel Festival wordt de Taoïstische cultuur op grote schaal verspreid en uitgewisseld. Dit versterkt niet alleen het culturele begrip en de vriendschap tussen verschillende landen en regio's, maar bevordert ook de internationalisering van de Taoïstische cultuur.
Conclusie van het taoïsme
Samengevat heeft het taoïsme, als inheemse godsdienst van China, invloed gehad op vele gebieden, waaronder filosofie, literatuur en kunst, en heeft het een belangrijke plaats ingenomen in volksgeloof en volksgebruiken. In de hedendaagse samenleving behoudt het taoïsme niet alleen zijn traditionele essentie, maar blijft het ook innoveren en hervormen, houdt het zich actief bezig met sociaal welzijn en levert het positieve bijdragen aan de harmonieuze ontwikkeling van de samenleving en de opbouw van een ecologische beschaving. Tegelijkertijd bieden de morele ethiek en waarden in de Taoïstische cultuur ook waardevolle ideologische bronnen en praktische richtlijnen voor de moderne samenleving. Daarom moeten we meer aandacht besteden aan de erfenis en de ontwikkeling van de Taoïstische cultuur, zodat dit waardevolle culturele erfgoed meer kan schitteren in de context van het nieuwe tijdperk.